Dwanggedachten en dwanghandelingen: een ochtend uit het leven van Kaar

Ok, smetvrees, daar kan iedereen een andere voorstelling bij hebben. (Een aantal woorden die bij mensen in mijn omgeving bij hen opkomen zijn; handen heel vaak wassen, veel douchen, angst voor bacteriën en andere mensen geen hand willen geven uit angst voor besmetting)  Maar als je nu een dag in mijn schoenen zou staan, hoe zou dat dan zijn? Hoe begint je dag dan? Welke gedachten spoken er allemaal in je hoofd? Dat probeer ik je met dit blog te laten ervaren. 

Mijn leven wordt beheerst door dwanggedachten en -handelingen. Eigenlijk begint het al bij het opstaan, zodra ik wakker wordt voel ik PANIEK. Paniek hoe ik deze dag ga doorkomen, wat er allemaal gedaan MOET worden en of dat allemaal wel gaat lukken. Die paniek gaat vaak in combinatie met enorme onrust en hartkloppingen en zorgen er voor dat ik eigenlijk nooit fijn en happy opsta. Voor mij is het heel belangrijk eerst even een rustmoment te nemen. En wat klinkt dat raar en tegenstrijdig: een rustmoment na het opstaan! Mijn koffiemomentje begint met het innemen van mijn medicatie (2 Bromazepam, zie uitleg medicatie). Die ervoor zorgen dat ik wat rustiger wordt, al heb ik het idee dat ik inmiddels wel resistent ben voor die kleine schattige roze tabletjes. Want hoe lief en onschuldig ze er ook uitzien, het zijn kleine verslavende etterbakjes! Ik heb ze ontzettend nodig maar ik heb er een haat-liefde verhouding mee. Tijdens mijn koffiemomentje kijk ik het journaal en wacht ik op een flauw grapje van Jan de Hoop, en hoe flauw ze ook zijn het voelt als een groot gemis als hij er een dag niet is ☺ Tot zover de rust!

Daarna beginnen de dwanghandelingen, altijd volgens een vast schema. Nou daar komen ze: Elke ochtend gaat er eerst een was aan zodat ik die er na het douchen meteen kan uithalen. Wassen gaat bij mij toch net ietsje anders. Ik moet namelijk continu de wasmachine controleren. Sopt de was wel goed? Wordt het water wel warm? Spoelt de zeep wel goed weg? Ik zit deze zinnen nu te typen en het schaamrood staat op mijn kaken, maar toch doe ik het! Mijn wasmachine zet ik altijd op extra water en extra spoelen en als ik in een hele slechte bui ben kan het zijn dat ik dezelfde was gewoon nog een keer aanzet als ik twijfel of alles volgens mijn strenge eisen is gegaan. Ik ben inmiddels wel aan het minderen met wasmiddel want ik had continu overdoseringen, en dat gaat goed! Ik hoop ook te gaan minderen met wasverzachter want tot nu toe gaat er nog een kwart fles per was in. (En nee, hoe graag ik wel eens overdrijf, dit is echt zo). Unilever zal door mij niet zo snel failliet gaan als je ziet hoeveel flessen zeep en wasverzachter er bij mij per maand doorheen gaan.

Ik heb sinds twee maanden een gloednieuwe wasmachine en ik had gehoopt dat het controleren minder zou worden.  Het is echter alleen maar erger geworden. Vooral omdat de oude het niet meer goed deed en ik bang ben dat deze dezelfde gebreken gaat vertonen. Gevalletje van de regen in de drup zeg maar. Maar dan heb je wel een wasmachine met wifi! Wie dat uitgevonden heeft?! Maar ik ben dus een kei in het controleren van de wasmachine, gelukkig is het geen mens anders had hij mij allang het huis uit gezet. Het blijft een vermoeiende en tijdrovende dwang. En eigenlijk … is het nooit goed! Het controleren doe ik trouwens overal tussendoor. Daarna maak ik een sopje en neem ik de belangrijkste dingen in mijn huiskamer af. Afstandsbedieningen, deurknoppen, lichtknopjes, mijn telefoon en toetsenbord. Net als de aanrecht en de buitenkant van mijn keukenkastjes. (Leuk detail: aan de binnenkant heb ik ze al twee jaar niet gedaan. Dat is dan weer het tegenstrijdige van mijn smetvrees). De huiskamer, gang en keuken stofzuig ik ook elke dag. Soms meerdere keren per dag omdat ik er niet tegen kan als er iets op de grond ligt. Mijn stofzuiger heb ik qua kleur dan ook afgestemd met mijn interieur omdat het toch totaal geen nut heeft om dat ding op te ruimen. Het is een soort extra accessoire waar nogal wat mensen ooit overheen gestruikeld zijn, al zal ik natuurlijk nooit toegeven dat het mij ook regelmatig overkomt☺.

Daarna is de badkamer aan de beurt: wastafel, lichtknopjes, deurklinken en het toilet. Op het moment probeer ik daar niet meer elke dag chloor voor te gebruiken maar gewoon antikalk of allesreiniger. Inmiddels maak ik de badkamer niet schoon op de dag dat ik vrijwilligerswerk doe. Als ik een heel slechte dag heb pak ik wel snel een vochtig schoonmaakdoekje, maar over het algemeen gaat het al een paar maanden goed! Hierdoor kan ik ook een stukje later opstaan! Een hele overwinning! De opsomming van hierboven genoemde dingen doe ik dag in dag uit. Zelfs als ik ziek ben. Natuurlijk komen daar ook nog de niet-dagelijkse dingen bij als dweilen, stoffen etc. Maar mijn dwang op het gebied van mijn huis heeft vooral te maken met de keuken en de badkamer. En dingen die veel worden aangeraakt, zoals deurklinken, afstandsbedieningen, sleutels en lichtknopjes. Doordat elke dag uit zo’n vast ritueel bestaat waar ik niet vanaf kan wijken en moet gebeuren kom ik in tijdgebrek voor andere klussen in huis. Die daardoor blijven liggen!

Als mijn huis klaar is begint eigenlijk pas het echte gevecht: douchen! Mensen denken vrij vaak dat ik van douchen hou, maar het is juist mijn grootste vijand. Er is zoveel dwang bij betrokken, een vaste volgorde van begin tot het eind waarvan ik niet mag afwijken. Het moet! Eerst tandenpoetsen, gezicht schoonmaken, dan naar het toilet (want na het douchen wil ik het naar het toilet gaan zo lang mogelijk uitstellen). Daarna ga ik de douche in en alles gaat volgens een vast ritueel waarbij ik ook nog eens teldwang heb ontwikkeld en elk lichaamsdeel een bepaald aantal tellen insop, en dat meerdere keren. Dit kunnen 60, 40 of 30 tellen zijn en het aantal heeft vooral te maken hoe vies ik een bepaald lichaamsdeel vind. Bij zo’n douchebeurt komt veel stress en angst kijken en je kunt je wel voorstellen hoe vermoeiend het is! De kans is groot dat ik daarom na het douchen een paniekaanval krijg. Tegenwoordig  sta ik ongeveer 25 minuten onder de douche. Al duurt het voor mijn gevoel veel langer! ‘S avonds probeer ik het tegenwoordig in 20 minuten te doen. Tijdens het douchen gebruik ik veel zeep, voor elk lichaamsdeel eigenlijk wel een andere douchegel, -foam of -zeep. Als er iemand op de hoogte is van de nieuwste shampoos en douchegels ben ik het wel.

Mijn vriendinnen vragen regelmatig om advies of mijn mening over bepaalde producten. Misschien moet ik daar ooit ook eens wat mee gaan doen. Zeepinfluencer klinkt wel leuk☺. Helaas sta ik nog wel elke dag met mijn voeten in het chloor. Soms gaat het even goed maar ik verval snel in deze al heel oude en slechte gewoonte. Na het douchen mag ik pas in mijn kasten en aan mijn schone kleren zitten. Daarna, ook al ben ik net gedoucht, moet ik mijn handen wassen. Vervolgens haal ik de was uit de droger en vouw ik deze op, en ik haal de was uit de wasmachine en stop het in de droger. Schone was raak ik namelijk alleen aan als ik gedoucht ben, ook al was ik ook nog eens altijd mijn handen voordat ik de was aanraak. In mijn eentje heb ik echt bergen met was! Als je mijn washok ziet, dan zou je denken dat je naar de wasmanden van een gezin met drie kinderen kijkt. Maar het gaat ook vrij snel omdat ik elke dag en nacht schone kleren aantrekt. Elke douchebeurt schone handdoeken pak en laten we het maar niet hebben over theedoeken, handdoeken en vaatdoekjes. Vaatdoekjes gooi ik regelmatig gewoon weg als ik ze te vies vind om te wassen. Meestal ben ik dan rond 12 uur klaar. De halve dag gaat bij mij verloren aan DWANG. Meestal voel ik me dan al moe en dan moet de rest van de dag nog beginnen en weet ik dat het hele doucheritueel ’s avonds weer van voor af aan gaat beginnen. Maar daar schrijf ik in een volgende blog over.

Je kunt je nu een kleine voorstelling van maken hoeveel zeep, wasmiddel, deodorant, chloor, vochtige schoonmaakdoekjes en schoonmaakartikelen er bij mij doorheen gaan en dat smetvrees hebben een nogal dure hobby is. Dan heb ik het nog niet eens over toiletpapier gehad. Daar maakt mijn vader graag grapjes over. “Zo, je kan weer twee dagen vooruit”, wanneer hij mij een pak met 24 rollen toegooit. Maar dat lolletje gun ik hem graag … soms moet je er ook gewoon een grapje van maken. Doe ik zelf ook! Laatst moesten we het waterbedrijf overtuigen dat ik toch echt in mijn eentje in mijn appartement woonde, en geen één of ander illegaal bedrijfje (ja, echt!) ernaast runde. Tja, soms moet je er maar om lachen …